Nasıl başlasam? Nerden başlasam? Alex, Lampard, Del piero ve Gerrard. Evet böyle başlamalıyım. Alex'i tanırsınız adam gibi adam diyip geçiyim uzun uzun anlatıpta beş sayfa Alex'i anlatmıyım. Lampard'ı ve Del piero'yu futbolla ilginiz varsa bilirsiniz ama Gerrard öyle değil. Beni az çok tanıyan herkes bilir herkes en az bir kere duymuştur çocukluk kahramanımın ismini benim ağzımdan. Bu saydığım dört ismin birbirleriyle birden fazla ortak noktaları var. Evet belki de şuan içinden sayıyosun. Adam olmak, efsane olmak, idol olmak, takımı için canını vermek, örnek olmak, saygılı olmak, yetenekli olmak, takımını satmamak ve daha nice güzel özellik. Biliyorum eksik yazdım daha neler neler yazılır bu futbol efsaneleri için. 
Bir de tersten bakalım ne dersiniz? Dördü de takımı için canını feda edice kadar severken dördü de asla ve asla takımından başka bir takımda oynamazken dördünü de kaba tabirle şutladılar. Yani dört efsane içinde en güzel söz bu "Derdi dert saydıklarımızın zerre umrunda değiliz.". Herkes ister bir alex olmak ama kimse bir Alex değil derdik. Sadece fenerlisi değil tüm Türkiye'nin krAlex'iydi. Onlarca kez gol attı onlarca kez asist yaptı. Fenerbahçemizin şampiyonluk kupasını hep o kaldırdı. Kaptanlık yaptı en önemlisi hiç satmadı, onca emek verdi ama sonunda sanki düşmanmış gibi resmen siktir git dendi adama. Ve gittiği gün "Fenerbahçe bir futbolcu kaybetti ama bir taraftar kazandı." diye twit attı. Şimdi soruyorum size sayın amına koduklarım hiç mi içiniz acımadı lan? Hiç mi yüreğiniz sızlamadı? Adam şurda geldi senin takımın için canını ortaya koydu ve sadece dedi ki futbolu bu takımda bırakıyım. Her çıktığımda ayaklarımın titrediği şu Şükrü Saraçoğlunda son maçıma çıkayım. İlini, vilayetini siktiklerim çok mu şey istedi bu adam? Derdimizi dert bildi sonra siktir edildi. Ulan kovdunuz da adam döndü arkasını tek bir kelime söylemedi. Çat pat Türkçesiyle bir gün geri gelicem dedi ve gitti. Biz o gemi gelicek diye beklerken şimdi bide Alex çıktı başımıza. Bekleriz ağam, bekleriz paşam. Dedem babama Lefter'i anlatmış, babam bana rıdvanı anlattı ben de çocuğuma Alex'i anlatcam. Sonunda belki bir küfür eder o da size. Vay der vay baba der vay ben onların yollarını sikeyim der. 
İşte şuan yavaş yavaş Alex yolunda ilerliyorum, emeklerimi veriyorum da veriyorum. Elimden geldiği kadar vermeye deavm edicem. Hiçbir şekilde en ufak bir azaltma olası bile değil. Ama o kadar çok korkuyorum ki sonumda benziycek diye. Birçok kez yaşadım ve hala yaşıyorum, çoğu insan yapar anlarsın baıları farklı olmalı. Herkes yapar o yapmaz demelisin. Hepsinin amına koyiyim ona bir şey olmasın demelisin. Ben yıldım, yoruldum. Umut hep var ama ben Alex olmak istemiyorum ben Puyol olmak istiyorum. Puyol gibi azda olsa bi alkış almak, yalandanda olsa bi teşekkürü çok görmemek. Ben derdini dert bildiklerimin azda olsa umrunda olmak istiyorum ve ayrıca siz bensizliği göze alabiliyosanız ben sizsizliğin amına bile koyarım. 

ÇARE marSelo